Baba

.......... 

Yeşilçam artistlerini aratmayan , özenle taradığın saçlarına aklar düşmeye başladı  önce, misafir perverliğinden duydukları memnuniyetle terk ettiler seni.

Başın dik alnın açık kaldın. !

Paçası bol pantalonların yerini boru paçalılar aldı, yağız delikanlı çeketlerinin yerini  kalın pardüseler..

Keskin gözlerinin çevresine üşüştü aç kırışıklıklar, bir göbek musallat oldu ki sormuyorum, adımların ağırlaştı, herşeye gülmez, her söze cevap vermez oldun.

Tartışmalı  konuşmalarımızda verdiğin mukaddes öğütler; uzun sessizliklere, insanı çıldırtan susmalara ve peşine duymakta zorlandığım bir tonda  mırıldandığın , her harfinden oluk oluk sitem akan"haklisin oğlum"lara dönüştü.


Yaşam seni ellili yaşların serin ve sakin sularına sürüklerken, beni dayadığı otuzlar merdiveninde, bir üst basamağa çıkmam için sürekli itekler oldu.

Oysa ki  ben,

Koynunda uyandığım çocukluk sabahlarımda, trt nin sanat müziği kuşağını izlerken yüzünde oluşan memnun ve huzurlu ifadeyi  özledim.

Okul günlerime, kimi zaman başımdan aşağı dökülen bir bardak suyla kimi zamansa hem can yakan hem rahatlatan masajlarınla gözlerimi açmayı, dostlarınla buluşmalarında beni yanından ayırmadığın pazar pikniklerini, birlikte gittiğimiz bayram ve cuma namazlarını özledim baba....

Bu öyle bir özlem  ki ; saç diplerimden ayak uçlarıma felç ediyor benliğimi çoğu zaman.

..........................
Karmaşık caddeler üzerine yığılmış, insan toplulukları arasında ürkerek elini  tuttuğum günlerden bugüne değişen pek bir  şey de yok..

Şiddetli ve yoğun kalabalıklarda gözüm heybeni arıyor  hala , kollarının güvenli gölgesine teslim edemediğim avuç içlerim terliyor, mutemadi bir yalnızlık hissi kaplıyor. Aklım oyunlar oynuyor, anlamsız paranoyalara sürüklüyor beni .

Telefona sarılıyorum böyle zamanlarda saate aldırmaksızın.

Ağrılarımı dindiren ilacım, sisli halisülasyonlardan çekip çıkaran kurtarıcım oluyor sesin.Ne söyleyeceğimi bilemiyor, genelliklede saçmalıyorum.

Büyümedi bu adam, ne olacak bunun hali diyorsun yüksek ihtimal.

 Adam olayım yeter diyorum amma bakacağız işte bi hal çaresine.
.............................. .................................................................................................
Zihnimi bulandiriyor bir şarkı baba, Kelimelerin güvenli surları ardına saklanmış, özlem, yıkım,  pişmanlık, baş kaldırı, inanç ve reddedişin ustaca işlendiği...

Bir babanın ardından yaratılmış satırlar. Satırlarda yaratma, satırlarda yaşatma çabası bir babayı..

Ne ağır bir yük degil mi baba.?

.........................

Zamana ayak diremek manasız,

Geçiyor...

Geçecek...  ancak ;  Degişmeyen bir çok şey içinde , değişen onca biçim görmek ve bu değişime tanıklık etmek ne zor bi bilsen..

.....................
Aynada ; iyiden iyiye beliren çizgilerime baktıkça, her geçen gün sana benzemenin grurunu yaşıyorum.

Simdiden üşüştü aç kırışıklıklar göz kenarlarnma, musallat oldu yüzsüz göbek, senden kopan aklar bende, yavaş yavaş  terk etmeye başladılar  beni  saçlarımla..

'Sen' gibi olmak ,'başım dik alnım açık kalmak' için gün sayıyorum baba.

Alp Kamber.